And me? Well... I am just a very gullible reader who is easily enthralled by 'explosive' historical revelations, alternative history telling, conspiracies, and all the rest of historical drama—or, if you may permit my neologism, 'anti-drama' in this matter.
This book certainly kept my interest piqued for three weeks; otherwise, I would not have taken the trouble to read, re-read back and forth, jot down, highlight, and try to make sense of what the umpteen Davies, D’Oylies, and Davys (note the different spelling) said and wrote two centuries ago. The professor certainly brings forth some unprecedented groundbreaking theories. Here are some of the most explosive.
1. The alternative perspective in to King Sri Vickrama Rajasinghe’s character (SVR)
In this, Gananath claims that much of the brutality and cruelty attributed to the king comes from texts later than 1815, and much of it is biased. He explores three vignettes, namely 'the Ingirisi Hatana,' 'Ehelepola Warnanawa,' and the Diary of John D’Oyly.
He points out that 'Ingirisi Hatana,' thought to be written sometime in the immediate aftermath of the Conquest of Kandy (and the subsequent defeat of the English), contrary to the latter, bears ample evidence to the fact that the king was favored by the middle and lower class people.
However, the Radala class, having their own private aspirations of kingship (evident by the praise poetry of 'Ehelepola Warnanawa'), conspired with the English. At the time when the English had declared the maritime provinces of Ceylon as a crown colony of the British Empire, they were looking for a legitimate reason to depose the king of Kandy. The king's cruelty was the reason they 'created' to 'emancipate' the people of the Kandyan kingdom.
2. The beheadings of the Ahelepola Family
The beheadings of the Ehelepola family were legitimate punishments, and much of the drama associated with the modern telling of the story never really happened. It was customary to convict the family members of persons accused of treason, and beheading was the legitimate punishment for high treason. This was the case in many European countries, including Great Britain. Therefore, Gananath sees no wonder in the execution of the Ehelepola family. However, he claims that much of the brutality, i.e., the pounding of the baby, never really occurred.
3. The desecration of the Union Jack at the Signing of the Kandy Convention
The desecration of the Union Jack at the signing of the Kandy Convention by Wariyapola Sri Sumangala Thero never really occurred; at least not in the same context.
4. The Lion Flag
The lion flag is truly an adaptation of the Dutch flag rather than being the age-old symbolic representation of the Sinhala king.
______________________
Ps. I posted the following Sinhala version in the 'Book Readers Group,' and there was a lively discussion in that group. If you are on Facebook, the following link will take you there.
https://www.facebook.com/groups/sinhalareaders/posts/1487634054646090
The following is the post. (Not the discussion.)
(1) ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ රජතුමා ඇහැලේපොල නිලමේ ගේ කුමාරිහාමිට තමන්ගේ දරුවන්ගේ හිස් වංගෙඩියක තබා කොටන්නට අණ දුන්නාද?
(2) ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ රජතුමා පත්තිරිප්පුවේ සිට කුමාරිහාමි දරුවන්ගේ හිස් කොටනවා බලා සිටියාද?
(3) මේ දඬුවම මහ ජනතාව බලා සිටියාද?
(4) කුමාරිහාමිගේ නව හැවිරිදි දෙවන පුතු මද්දුම බණ්ඩාර "අයියන්ඩි බිය නොවන්න. මැරෙන සැටි මම පෙන්වමි" කියා කිව්වාද?
(5) වාරියපොල සුමංගල හිමියෝ ඉංග්‍රීසි කොඩිය බිම දමා "සිංහ කොඩිය" ඉස්සුවාද?
මෙවැනි ප්‍රශ්ණ වලට හා වෙනත් කටකතා පිලිබඳව ගවේෂණය කොට 1796 සිට 1815 දක්වා වකවානුව පිලිබඳව ඉතා තර්කානුකූලව ද, පැහැදිලි ලෙස ද, ලියන ලද මහඟු කෘතියකි මෙය. (අවාසනාවන්ත) ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ රජතුමා රජකම ලබන විට උඩරට රාජධානිය මුහුන දුන්නේ මින් පෙර මුහුන දුන් පෘතුගීසීන් හෝ ලන්දේසීන්ට වඩා දරුණු, සහාසික, සිත්පිත් නැති හා බලගතු සතුරෙකුටයි. මේ වනවිට ඉංගීරීසීන් උතුරු ඇමරිකාව, යුරෝපය හා ඉන්දියාව වැනි ලෝකයේ එකිනෙකට ඉතා දුරින් පිහිටි තැන් කිහිපයකම එක් වර සටන් කිරීමට හැකියාව ලබා සිටියහ. (මින් අවුරුදු 200කට පමන පෙර බඩු නැව් කොල්ලකරුවන් ලෙස සිටි ඉංග්‍රීසීන් මේ වන විට ලෝකයේ බලගතුම නාවික හමුදාව සතු රට විය.) පෘතුගීසීන් හා ලන්දේසීන් මුහුදු බඩ පලාත් පාලනය කල කාලයේ උඩරට රාජධානියට තවමත් ලංකාවේ යම් යම් තොටුපල වල ආධිපත්‍යය තිබින. මෙයට අමතරව පෘතුගීසීන් සමග හා ලන්දේසීන් සමග උඩරට රාජධානියේ රාජ්‍යතාන්ත්‍රික සඹඳතා තිබින. (උදාහරණයක් ලෙස කීර්ති ශ්‍රී රාජසිංහ රජතුමාගේ කාලයේදී බුරුමයේ සිට උපසම්පදා භික්ෂූන් ලංකාවට වැඩම කිරීමට ලන්දේසීන් උපකාර කරන ලදි.) මාන්‍යයෙන් උදම්වූ බ්‍රිතාන්‍යයෝ ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ රජතුමා විසින් රාජ්‍යතාන්ත්‍රික සඹඳතා ඇතිකර ගැනීමට තැත්කල සෑම විටදීම එයට සැලකිල්ලක් නොදැක්වීය. ඉතිහාසයේ ප්‍රථම වතාවට උඩරට රාජධානිය සම්පූර්ණයෙන්ම ගොඩබිමෙන් වටවූ රාජධානියක් විය. සෑම තොටුපලකම බලය බ්‍රිතාන්‍යයන් සතු විය. අත්‍යවශ්‍ය කුලුබඩු පවා ලබාගැනීම අපහසු විය. උදාහරණයක් ලෙස සහල් මිරිකා ලුනු සොයාගැනීමට තරම් අහේනියකට උඩරට වැසියෝ වැටුනහ. සල්ලි තිබුණු රදලයන්ට පෘතුගීසි හා ලන්දේසී කාලවල මෙන් සුඛෝපභෝගී භාණ්ඩ ගෙන්වා ගැනීම අපහසු විය. උඩරට රාජධානියේ වැටීම නියත වූ අතර එය වැටෙන්නේ කවදාද යන්න පමණි ප්‍රශ්නයකට තිබුනේ. මේ අතර මුහුදුබඩ පලාත් වල ජීවත් වූ රටවැසියන්ට මෙම අහේනිය නොතිබින. මායිම් පලාත්වල ජීවත්වූ රට වැසියන්ට මේ වෙනස හොඳින් තේරුනේය.
උඩරට රාජධානියේ වැටීම ඉක්මන් කරන්නට ඉංග්‍රීසීන්ගේ රහස් සේවා අංශයේ (බුද්ධි අංශය) නායක ජෝන් ඩොයිලි (John D’Oyly) මාතර භික්ෂුවකගෙන් සිංහල උගත්තේය. මොහු කෙතරම් "සිංහල බෞධයෙක්" ලෙස රටවැසියන්ට පෙන්නුම් කලාද කිව හොත් සිය ජීවිත කාලයේ සැඳෑ සමයේ අසරණ වූ ගජමන් නෝනා ද මොහුගෙන් උපකාරයක් ලබාගත හැකියැයි සිතුවේය. යන්තම් සිංහල උගත් වහාම ඔහු කලේ චරපුරුෂයන් බඳවා ගැනීමයි. පහත රට සිංහලයන් හා මුසල්මානුවන්ට අමතරව බෞද්ධ භික්ෂූන් ද මොහුගේ චර පුරුෂයින් වූහ. ඩොයිලි තුන් කෝරලය හා හතර කෝරලය තමන්ගේ දඩ බිම බවට පත් කර ගත්තේය. මේ කෝරල භාරව සිටි පිලිමතලව්වේ මහ අදිකාරම ඔහුගේ පලමු ඉහල පෙලේ බිල්ල විය. රජුගේ බුද්ධි අංශ ඩොයිලිගේ වැඩ කටයුතු ගැන ඉතා පරීක්ශාවෙන් සිටි බැවින් පිලිමතලව්වේගේ ද්‍රෝහී කටයුතු ගැන රජු දැන සිටියේය. එහෙත් 1811 වන තුරු පිලිමතලව්වේට විරුධව පියවර ගැනීමට රජතුමා කටයුතු නොකලේය. 1812 දී හතර කෝරලයේ භාරකාරිත්වය රජු විසින් ඇහැලේ පොල අදිකාරමට පැවරුවේය. ඇහැලේපොල හරවා ගැනීමට ඩොයිලිට වැඩිකාලයක් ගත නොවින.
මෙහිදී පිලිමතලව්වේ, ඇහැලේපොල හා අනෙකුත් රදලයන් ගැන යමක් කිව යුතුය. ඔවුන් ඩොයිලිට ලෙහෙසියෙන් අසුවීමට තරම් මෝඩයින් නොවේ. ඔවුන් "ගිලෙන්නට යන නැව" ගැන හොඳ අවබෝධයකින් සිටි අය වූහ. ඔවුන්ගේ අදහස වූයේ බ්‍රිතාන්‍යයේ රජු තමන්ගේ රජු ලෙස පිලිගැනීම හරහා හෝ උඩරට රජධානිය රැකගැනීමයි. ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ රජුට මෙම නව රාජධානියේ තැනක් නොමැති බව ඔවුන්ට පැහැදිලිව වැටහිනි. නමුත් ඔවුන්ගෙන් කෙනෙකුට ඉංග්‍රීසි රජුට යටත් උඩරට රාජධානියේ "රජ කම" හෝ “යුව රජ කම" උවමනා විය. මෙය රදලයින්ගේ වරප්‍රසාද රැක ගැනීම සඳහා කල ක්‍රියාවක් ලෙසද සැලකිය හැක.
රදලයන්ගේ මෙම අදහස් වලට ඩොයිලි විසින් ප්‍රතිඥා නොදෙන ලදි. නමුත් ඔහු රදලයන්ගේ මෙම අදහස් නැති කිරීමට ද උත්සාහ නොකරන ලදි. ඔහුගේ අරමුණ උඩරට රාජධානිය අත්පත් කරගැනීමයි. ඒ සඳහා රදලයින්ට සිහින මාලිගා සදා ගැනීමට අවශ්‍යය නම් ඔහු එයට අකුල් හෙලීමට අදහස් නොකලේය.
ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ රජතුමා ඉංග්‍රීසීන්ට ඉතසිතින්ම වෛර කලේය. ඇහැලේපොල රජුට ද්‍රෝහි වූ බව බුද්ධි අංශ මගින් දැනගත් රජතුමා ඇහැලේපොලට මහනුවරට එන්නට අණ කලේය. ඇහැලේපොල මෙම අණ පැහැර හැරි විට රටේ නීතියට අනුව ඔහුගේ පවුලට මරණ දඬුවම නියම කලේය. එනමුත් එම දඬුවම දීම පත්තිරිප්පුව ඉදිරි පිට සිදුවූ බවට හෝ, රජු එය නැරඹූ බවට හෝ, එම දඬුවම බැලීමට සෙනග රැස්වූ බවට හෝ සාධක නොමැත. මෙය ඩොයිලිගේ චරපුරුෂ සේවයේ ව්‍යාජ පුවත් (fake news) නිපැයුම් සේවයේ කර්තව්‍යයකි. රජතුමා හට රටවැසියන් තුල ඉතා නොකැමැත්තක් ඇති බව බ්‍රිතාන්‍යය රජයට ඒත්තු ගැන්වීම් මගින් උඩරට අත්පත්කර ගැනීමේ සටනට මග පාදා ගැනීම මෙහි අරමුණ විය. සත්‍ය වශයෙන්ම සමහර රදලයින් හැර සාමාන්‍ය වැසියන් අතර රජතුමාට එතරම් අකමැත්තක් නොවීය.
අවසානයේ ව්‍යාජ හේතුවක් පදනම් කර ගෙන උඩරට ආක්‍රමණය කල වේලේ ඉංග්‍රීසීන් හා සටනට කිසිම රදලයෙක් ඉදිරිපත් නොවීය. කිසිම සටනකින් තොරව රජු අල්වා ගැනීමට ආක්‍රමිකයින් සමත් වූහ. (කීර්ති ශ්‍රී රාජසිංහ රජු කාලයේ සිටම යුධ හමුදාව භාරව සිටියේ රදලයින් ය.)
"ඉංග්‍රීසි" කොඩිය ඔසවන තැන සුමංගල භික්ෂුව නොසිටියේය. එසවූයේ ඉංග්‍රීසි කොඩියද නොවේ. "ඉංග්‍රීසි" කොඩිය බස්වා උස්සන්නට "සිංහ" කොඩියක්ද නොතිබින. සිංහ කොඩිය එකදහස් නවසිය හතලිස් ගනන් වල සැදුනකි.
රදලයින්ට ඉංග්‍රීසීන්ගේ චපල කම තේරුම් ගැනීමට වැඩි කාලයක් ගත නොවීය. 1818 මහ කැරැල්ල එහි ප්‍රතිපලයයි. 1818 මහ කැරැල්ල ගැන විස්තර මෙම පොතෙහි නැත. නමුත් කතුතුමා ඔහුගේ ඊලඟ පොත මහ කැරැල්ල ගැන ලියන බව පවසා ඇත.
ඉංග්‍රීසි ගැන සාමාන්‍ය දැනුමක් ඇත්තෙකුට වුවද මෙය කියවීම පහසු නොවේ. එහෙත් අමාරුවෙන් හෝ කියවන්නෙකු ඇද බැඳ තබාගැනීමට මෙම පොත සමත් ය. මෙය ශ්‍රී ලාංකික සැවොම කියවිය යුතු මහඟු පොතකි.
_____________________________
The following is a set of questions posted by one Mr. RK and my reply from that discussion. Here GO stands for Gananath Obesekere.
//Has prof. GO used deductive reasoning to come to his conclusions? has he eliminated other possible theories or he has just put forward facts in support of his proposed theory? I don’t know these since I haven’t read it yet. (I had no intention of reading this, but it looks like now I have to go find my copy).//
Let me restate that I am not saying that GO’s book (or any history book) is scientific. However, GO has done deductive reasoning in his book. I will provide one example. (I will make it a little bit humorous. :))
Theorem: Variyapola Sumangala thero did not hoist the lions flag at Mahanuwara proclamation or the formation of the Kandyan Convention on March 2, 1815.
Proof: (by contradiction)
There are two possibilities: either the statement of the theorem is true, or the statement of the theorem is false. Let's assume, for the sake of argument, that the statement of the theorem is false. This would mean Sumangala Thero did hoist a lion flag on March 2, 1815. Consequently, there must have been a lion flag (to be hoisted) on March 2, 1815. However, historical records show that the lion flag was invented in the 20th century, which contradicts the notion of its existence in 1815. Therefore, our assumption is false. In other words, the (statement of the) theorem is true. QED.
GO has given several other proofs of this theorem in his book.
(For those who are not familiar with mathematical parlance, QED stands for “done”. It is an abbreviation for the Latin phrase “Quod erat demonstrandum”.)
RK: If you get a chance, please read the book.
No comments:
Post a Comment