The Inquisitor’s Tale—The Three Magical Children and Their Holy Dog

කතෘ: Adam Gidwitz

චිත්‍ර ඇඳීම: Hatem Aly

ප්‍රකාශක: Dutton Children’s Book 2016

මෙම පොතෙහි ඇති ආකර්ශණීය පිටකවරයටත්, පසු පිටෙහි ඇති “The Inquisitor’s Tale is a well-researched” යන වර්ණනාවටත්, පොතෙහි අග ඇතුලත් කර ඇති ග්‍රන්ථ නාමාවලියටත් (bibliography) අසු වී පොත ගතිමි.

අනාගත පේන කිවිය හැකි ගොවි කෙල්ලකුත් (peasant girl), ඇගේ විශ්වාසනීය බල්ලෙකුත්, අසීමිත ජවයකින් යුත් පියා ඇත හැරි මහණෙකු වූ (bastard monk) කොල්ලෙකුත්, හා ලෙඩ සුවකිරීමෙහි අසීමිත හැකියාවක් ඇති යුදෙව් කොල්ලෙකුත් යන සතර දෙනා වටා 1242 දී ප්‍රංශයේ ගෙතුනු කතාවකි මේ.   නවවන ලුවී රජතුමා විසින් යුදෙවි පොත් විශාල සංඛ්‍යාවක් ගිනිබත් කල බව සත්‍ය කරුණකි. [ඔහු දැන් ශාන්ත ලුවී (Saint Louis) නමින් හඳුන්වන අතර ඔහුගේ නමින් මිසිසිපි හා මිසූරි ගංගා එකතුවෙන තැන පිහිටි විශාල නගරක්ද නම් කොට ඇත.]  ඉහත සඳහන් වීරයන් සිවුදෙනා මෙම ව්‍යසනයෙන් යුදෙව් පොත් බේරා ගැනීමට දරන ප්‍රයත්නයක් සහ ඒ නිසා ලුවී රජතුමාගේ හමුදාවට මුහුණ දෙන්නට වීමත් යන සිදුවීම් වටා මෙම කතාව ගෙතී ඇත.

කතුවරයා හාස්‍යජනක ලෙස කතාව ලියා ඇත. එබැවින් මෙය කියැවීම පහසු සහ ප්‍රියජනක විය.  ඒ අතරම ඔහු යුරෝපයේ එකල සංස්කෘතිය ගැනත් විශ්වාසජනක ලෙස ලියා ඇත.  අපේ අම්මා සමග ඉන්දියානු සංචාරයක ගිය අතරතුර ඉන්දියානු ගැහැනුන් පාර අයිනට ගොස් කැසකිලි කරනු දුටුවෙමු.  මේ මොන අසික්කිත වැඩක් දැයි අපේ අම්මා කිවූ බව මට මතකය.  මෙම "අසික්කිත" පුරුද්ද ගැන බටුවන්ගල රාහුල හිමියන්ද එතුමාගේ රන් කරඬුව පොතෙහි ද සඳහන් කොට ඇත. Guess what?  නවවන ලුවී රජතුමාගේ කාලයේ ප්‍රංශ වැසියන්ද මේ “අසික්කිත” වැඩෙහි යෙදී ඇත.  සිංහල රජකාලයේ දේවාලගම්, විහාරගම්, ආදිය තිබූ බව නොරහසකි. (සුමුදු නිරාගී සෙනෙවිරත්න ගේ දූල්වල අලංකාරෙ කියවන්න.)  Guess what?  නවවන ලුවී රජතුමාගේ කාලයේ පල්ලිගම් තිබී ඇත.  ඒ සමාජය හා ආසියානු සමාජ අතර සමානකම් එපමනකි.  ආසියානු සමාජවල නොතිබුනු අමනුස්සගති ඒකාලේ ප්‍රංශ සමාජයේ තිබී ඇත.

මෙම කාලය යුරෝපයේ dark ages යන නමින් හැඳින් වූ කාලයට අයිතිය.  ගොවි කෙල්ලෙක්, කළු කොල්ලෙක් සහ යුදෙව් කොල්ලෙක් කතාවේ ප්‍රධාන චරිත හැටියට තෝරා ගැනීම මගින් මෙම කතාව තුලින් dark ages සමාජ විශමතා උලුප්පා දැක්වීමක් කිරීමට කතුවරයා උත්සාහ ගන්නේ යැයි මුලදි සිතුවෙමි.  පසු සඳහන් චේද දෙස බලන්න.

“What have you been doing my girl?  Jeanne’s father whispered.  

“I saw Gwenforte during my fits, so I went to the grove.  She was there! That’s all I did.

“Practicing  magic is a sin agains God and a violation of the law”, Sir Fabian announced.  “We will take her to Saint-Denis to be tried.” [page 29]

(Gwenforte is a name of a dead dog and Jeanne is the peasant girl, one of the heros in the story.)

Bartholomew strolled along the length of the bench.  “The allies of the Devil are legion! Too many to number! There are murderers, of course! Criminals! There are liars! There are loafers and gluttons and tricksters! And peasants! All peasant are liars, loafers, or both!”

William nearly shouted when he heard this.  Surely, some peasants were liars and loafers and allies of the Devil.  But all? That was preposterous. [page 35]

(William is the bastard monk who is the second hero of the story.)

Jacob smirked. “The holy greyhound?  A holy dog? Christians worship dogs?”  Instantly he regretted it.

Jeanne and William turned on him.

“What do you mean, Christians?”  William Asked. “You’re not a Christian?”

“Then what are you?” Jeanne said.

Jacob peered into William’s face.  Then he peered into Jeanne’s.  He made a decision.  “I’m a Jew”.

Jeanne laughed. “No you’re not!”

“Uh…yes I am”.

“No you’re not!” she insisted.

Jacob was completely confused.  William was, too.

“Why am I not a Jew?” he asked.

“You don’t look like one!” Jeanne said.

Jacob said, “What is a Jew supposed to looked like?”

“I don’t know. Different!” [Page 87]

(Jacob is the third hero of the story.)

නමුත් අවාසනාවකට මෙන් පොතේ අවසානයට යන්න යන්නම කතුවරයා ගැන මාතුල තිබූ විශ්වාසය හා ගෞරවය ගිලිහී යන්නට විය.  පොත කියවා අවසානයේ තදබල පසුතැවිල්ලකට පත් වුනෙමි. එබැවින් මෙය හොඳ පොතක් ලෙස හිතට එකඟව මට කිව නොහැක. මෙය ලමයින්ට කියවීමට සුදුසු පොතක් ලෙසද මට පෙනෙන්නේ නැත. එ නමුත් මෙහි තැන තැන ඇති මේ කාලයටත් බොහෝ සේ ගැලැපෙන සමහර කියුම් නිසා මෙම පොත කිවයුතු එකක් හැටියට සඳහන් කරමි.  පසු සඳහන් චේදය බලන්න.

The carts rumbled through the streets, and now they came into the quarter of Jews.  They shouted and gestured in their lanes like any Christian would in any other alley of the city.  Save for a few more beards, they look no different from any other Parisian.  But the children realized that each one’s life depended on the king and his good will.  A change in his deposition, and each one could be driven from their homes by fire or thrown by angry Lombards or rowdy knights into the river Seine.  It was an existence that hung by a thread.  Louis held the thread.